Verehrte Silke, leeve Sangesbröder, 11.12.2007 de Volksmund seggt: "All'ns hätt een Enn, nur de Wust hätt zwee". Ick warr in Kört 82 Johr old und dor kümrnt ditt bewusste eene End so langsam ok up mi to und ok de Dag, wo du äs Chorsänger mit Liev und Seel nich mehr alleen up de Bühn rupkümmst und dann sleppt se di mit 2 Mann hoch und een armer stellt di een Stohl ünner den Achtern. Dat is nich miene Welt. Ji hebbt in de letzten Tieden alltosam mitkregen, dat de Jugendschwund ok mi in de Mangel nahmen hätt und dat miene Knaken nich mehr so wollt, äs ik dat girn harr, Wenn de Klock avlopen is, muß du den Mot ton Avtreden upbringen und de Pill schlucken, ok wenn se bitter smeckt! Ich heff 13 wunnerschöne Johr bi juuch verleben dörft, up de Öbungsabende, de gemeinsamen Reisen, de Choruptritte, de geselligen Veranstaltungen, und ick müch mi ton Abschluß vun miene Mitgiedschaft nich stillschwiegend ut de Achderdör avsetten, sondern Danke seggen, Dank an juch, leeve Sangesbröder, för dat ganz vörtögliche Miteenanner, Dank ok an juch, leeve Vorstand, för juuch upopferungsvulle und erfolgrike Vorstands-Arbeit; aber ganz besonderen Dank an di, verehrte Silke, und ich bin sicher, dat ick äs Ölster vun unsen Chor dit ok för de ganze Mannschaft insgesamt seggen dörf, Danke för dat, wat du ober Stockelsdörp rut, ut unsen Chor makt hast. Nimm dissen kombinierten Dankeschön-/ Advents-Struß; wi hefft em ganz frisch hüt namiddag up de Priner Holtwisch plückt und luer mal en beten genauer hen, ne Portion vun Toeenanner is ok dorbin. Ick wull juuch egentlich anlässlich vun dissen letzten gemeinsamen Öbungs-abend den Avsched vun mi erleichtern und 39 hell-witte Handdöker verdeelen, dormit ji de Tranen vun Röhrung und Wehmot drögen könnt, aber dorto meen miene leeve Fru, dat se keen Minschen kennt, de mi ne Tran naweenen deit und ick sull doch leever dat Geld in een Ümslag stecken und unsen Kassierer äs Notgroschen in de Hand drücken, wat ick denn hiermit ok girn do.. Nu wünsch ick juuch noch ne schöne Rest-Adventstied, een frohe Wiehnacht und för 2008 und de wiedere Tokunft alles Gode, Korl Siemers vun 2. Tenor. Miene leven Lüüd, Dingsdag, 23. Jan. 2007 Mit disse Anred begrüß ickjuch all tosam vun de Gattung Minsch und bruk keenen Bammel to hebben, dat ick dorbi eenen vergeten do. Ansick harr ick vör, mienen Deel up uns Hauptversammlung vörtobringen, aber dor wör een vun uns Prominenz uthüsing; ditwegen hev ick mi bit hüt upschaben. Und wenn ick nu in de Bütt gah, üm mienen Spruch uptoseggen, dann müch ick dat girn in uns Heimatsprak, so wie uns Grünner vör 150 Johr in dit Dörp snackt hebbt, up Plattdütsch, denn mit uns Platt geiht dat deper ünner de Huut und veel, veel warmer vun Minsch to Minsch. Und dann müch ick dat, wat ick nu vun mi geven will, im Namen vun uns Sangesbröder alltohop dohn, und ick bün mi sicher, dat ji mi dit Vörrecht günnt, denn ick gah in 9 Johrn all up de 100 to und bün somit de Ölste an Lebensjohrn und hier herscht Ölstenrecht, so is dat nu mal in uns Dörp, dor gaht de Klocken anners, dat is dat Stockelsdörper Landrecht, dor bruchst mannichmal ok keene Paragraphen. Sowiet wör nu alles Inleitung und nu kümmt de Hauptsaak: As ick Dingsdagabend vört Fest vunt Öben na Huus köm, vertell ic:k mien leve Fru vun all dat, wat ick öber den Avloop vun uns Jubiläum hört har und wat sick de Vörstand an Arbeit uphalst harr und wat dat för flietige Jungs sünd und dat wie froh sünd, dat dat allns so wunnerschön klappt und se sull sick doch mal de herrliche Festschrift ankiecken. Dor hebt se 38 Sieden tosammen dokdert und allns vun de letzten 150 Johr wunnerschön beschreben..Und dor meen mien leve Frau up hochdütsch, denn plattdütsch kann se nicht, weil se noch nicht lang noog hier to Huus ist: " Sag das doch auch deinen Sangesbrüdern,, sie werden sich sicher darüber freuen". Und somit kümmt nu dat, worum ick in de Bütt gahn bün: Leeve Vörstandslüd, wat ji to unsen 150jährigen up de Been stellt hebbt, is eenmalig, dat geiht vull Bewunnerung in de Chronik rin. Wie Sänger vun unsen Chor tollt juch grötste Anerkennung und dankt juch vun ganzen Harten. Wie sünd stolz up juch und wünscht uns alltohop, dat ji noch recht lang in disse Harmonie för unsen netten, geselligen Quartett-Vereen wirken könnt, dann brukt uns för de Tokunft nicht bang sien. Aber wat wör de Chor ohne uns Dirigentin? Weest noch, Silke, as du vör 6 Johrn mit dien Speelmann bi uns anfungen büst und uns bibröcht hest wie man "kantige Ecken rundschliepen" kann? Ansünst hest du uns an de lange Lien loopen laten, aber ok av und to an de Kandare trocken, wie bi de jungen Peer, und uns so nah und nah diene Gangurt bibröcht. Und du und wi hebbt uns nah diene Metho ton dulles Gespann tosamfunden, dat find Anerkennung und dat markst mal wedder so richtig an de Resonanz vun de Lüd, as wi ton Festakt in de Kirch "O Herr, giv Freden" sungen hebbt und dit Leed de Tohörer ünner de Huut güng und ehr de Tranen in de Ogen drev. Leeve Silke, wi bewunnert dienen Insatz und ok di segt wi hartlichen Dank und hohe Anerkennung för dat, wat du ut unsen Chor makt hest. Und nu kam ick to juch mit twee Hand`n vull vun Warm`s und segg noch mal för uns alltohop grooten Dank, juch Korl Siemers vun tweeten Tenor